Ingevolge artikel 7:673 lid 7 sub c BW kan een werknemer het recht op transitievergoeding verliezen indien het einde van zijn arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen en/of nalaten. Tot onder beschreven arrest van de Hoge Raad oordeelden lagere rechters slechts dat de betrokken werknemer geen recht heeft op een transitievergoeding vanwege ernstig verwijtbaar handelen (op één uitzondering na) in combinatie met een ontbinding op de e-grond (verwijtbaar handelen of nalaten). Het leek er daarom in de praktijk lange tijd op dat een werknemer enkel zijn recht op transitievergoeding kon verliezen ingeval van een ontbinding van de arbeidsovereenkomst op de e-grond. Recente ontwikkelingen, waaronder bedoeld arrest van de Hoge Raad en een aantal uitspraken van lagere rechters, laten echter zien dat niet per definitie sprake moet zijn van een ontbinding op de e-grond (verwijtbaar handelen van de werknemer) om het recht op een transitievergoeding te verliezen. In deze bijdrage wordt het arrest van de Hoge Raad en een aantal uitspraken van lagere rechters besproken.

Met de inwerkingtreding van de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) is een nieuwe ontslaggrond - de ‘i-grond’ of de ‘cumulatiegrond’ - geïntroduceerd. Inmiddels is er een aantal uitspraken verschenen waarin een verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst met beroep op de i-grond is afgewezen. Op 6 juli 2020 is voor het eerst een ontbindingsverzoek op de i-grond toegewezen. In deze zaak gaat het om een combinatie van een bijna voldragen d-grond (disfunctioneren) en een niet duurzaam verstoorde arbeidsrelatie (g-grond).