Rechtspraak

B.V. 1 is in een eerdere procedure veroordeeld tot betaling van EUR 10.905,80 aan achterstallig loon/ziekengeld en overige vergoedingen aan een ex-werkneemster. B.V. 1 heeft niet aan dat vonnis voldaan omdat zij zogezegd in betalingsonmacht verkeert. De ex-werkneemster stelt de enig aandeelhouder en bestuurder X van B.V. 1 aansprakelijk, nu hij zonder (gegronde) reden weigert te betalen en hem daarvan een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt. In dit blog leest u hoe de rechter hierover oordeelt.

Een werkgever kan compensatie vragen van de transitievergoeding bij beëindiging van het dienstverband met een langdurig arbeidsongeschikte werknemer. Bij een beëindiging in verband met een vervroegde IVA-uitkering vóór twee jaar ziekte, bestaat volgens de rechter geen recht op compensatie. Bij beëindiging van een slapend dienstverband, waarbij de loondoorbetalingsplicht voor 1 juli 2015 eindigde, blijven rechters verdeeld

Werkneemster van een zorginstelling heeft (grove) LinkedIn berichten geplaatst/gedeeld met betrekking tot COVID-19. In haar berichten waarschuwt zij voor de gevaren van vaccineren tegen COVID-19. Ook heeft zij berichten geplaatst/gedeeld die specifiek gericht zijn tegen mensen die meewerken aan het landelijke, en ook door haar werkgever (uit)gevoerde, (vaccinatie)beleid. Werkneemster noemt deze mensen (oorlogs)misdadigers die persoonlijk aansprakelijk zijn voor hun handelen. Ook bestempelt zij vaccineren als genocide en maakt zij de vergelijking met de Tweede Wereldoorlog en de jodenvervolging.

Hoewel de rechter van mening is dat werkneemster vrijheid van meningsuiting toekomt, gaat dit niet op voor haar grovere uitlatingen. Deze zijn volgens de rechtbank als emotioneel, veroordelend en beledigend aan te merken. Dergelijke uitlatingen had werkneemster als ‘goed werknemer’ niet publiek mogen maken. De rechtbank ontbindt de arbeidsovereenkomst vanwege verwijtbaar handelen van werkneemster, onder toekenning van de transitievergoeding.

Een werknemer crediteurenadministratie heeft op grote schaal gefraudeerd en diefstal gepleegd. Dit is door werknemer erkend gedurende een door werkgever ingesteld onafhankelijk onderzoek. Werknemer wordt op staande voet ontslagen. Hij verweert zich hiertegen door aan te voeren dat de frauduleuze handelingen hem niet (geheel) aan te rekenen zijn, gezien zijn ernstige gokverslaving. De kantonrechter Arnhem gaat hierin niet mee. Ondanks de gokverslaving is het ontslag op staande voet gegrond, nu niet is komen vast te staan dat de werknemer zijn wil niet in vrijheid kon bepalen en niet is gebleken van een psychische stoornis. Wel is werknemer gedurende lange tijd geraffineerd te werk gegaan en is hij begonnen met frauderen omdat hij (in zijn ogen onterecht) geen bonus uitgekeerd kreeg.

Tijdens de dienst van werkneemster wordt een armband van een klant gevonden in de supermarkt. Deze wordt aan werkneemster afgegeven ten behoeve van de gevonden voorwerpen. De armband belandt echter niet in het mandje voor de gevonden voorwerpen, maar in de broekzak van de werkneemster.

Na onderzoek van de bedrijfsrecherche (o.a. analyse van videobeelden) wordt de werkneemster op staande voet ontslagen, na een dienstverband van 20 jaar. Dit ontslag houdt bij de rechter stand, nu de rechter ervan uitgaat dat de werkneemster de armband heeft gestolen. Dit vormt een zodanig ernstige gedraging, dat sprake is van een dringende reden voor ontslag op staande voet. De werkneemster krijgt geen transitievergoeding mee.

Een 60-jarige werknemer wordt na 39 jaar in dienst op staande voet ontslagen, omdat hij volgens werkgever bedrijfseigendommen, emballage, zou hebben weggenomen. De kantonrechter is echter van oordeel dat de werkwijze van werknemer mogelijk aan te merken is als een foutieve managers beslissing, maar deze werkwijze geen ontslag op staande voet met zich meebrengt. Werknemer had geen kwade bedoelingen en heeft aangetoond zijn werk op de beste wijze te willen verrichten.

Het privégebruik van een leaseauto valt niet onder het recht op loon bij ziekte (artikel 7:629 BW). Het hof oordeelt dat het niet in strijd is met de wet om de leaseauto na zes maanden arbeidsongeschiktheid in te nemen, zonder werknemer te compenseren voor het verlies van het privégebruik van de leaseauto.

Werknemer was van 1 april 2008 t/m 29 februari 2020 in dienst als chauffeur. Op zijn arbeidsovereenkomst is de Cao voor het Beroepsgoederenvervoer over de weg (Cao BGV) van toepassing verklaard. Per 1 januari 2019 bepaalt die cao dat o.a. vergoedingen voor overwerk deel uitmaken van het vakantieloon. Daarvoor had werknemer slechts recht op het loon over acht diensturen per vakantiedag. De Cao BGV bevatte een afkoopregeling voor de jaren 2014 t/m 2018. Werknemer zag hiervan af en claimt achterstallig vakantieloon over de periode vanaf februari 2014. In dit blog wordt besproken of werknemer daar recht op heeft.

Een onderwijsassistente raakte in conflict met haar werkgever over de mondkapjesplicht bij leerlingen. Dit conflict liep zo hoog op dat werkneemster uiteindelijk in diverse e-mails aan de werkgever en haar collega’s aangeeft de arbeidsovereenkomst te (moeten) ontbinden. De Rechtbank Noord-Holland oordeelde echter dat – in de context van woorden in die e-mails zoals “gedwongen” en “wanneer de waarheid boven tafel komt en blijkt dat ik gelijk had” – deze verklaringen geen duidelijke en ondubbelzinnige opzegging zijn.