Rechtspraak

Een werknemer veroorzaakt een urinegeur op de werkvloer. Haar collega’s klagen hierover bij hun werkgever. De werkgever spreekt van ‘een onhoudbare situatie’ en verzoekt de kantonrechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden. De kantonrechter honoreert dit verzoek op de h-grond. De werknemer gaat in hoger beroep. Het hof bekrachtigt de ontbinding omdat de werknemer niet bereid was om mee te zoeken naar een structurele oplossing voor de geuroverlast.

Vanwege de financiële gevolgen van de coronamaatregelen, wijzigt de werkgever eenzijdig de arbeidsvoorwaarden van zijn werknemers. De wijzigingen betreffen het uitstellen van salarisverhogingen en het beperken van vakantiedagen.

De kantonrechter overweegt dat een werkgever slechts een beroep kan doen op een eenzijdig wijzigingsbeding, indien hij bij wijziging een zodanig zwaarwichtig belang heeft dat het belang van de werknemer(s) dat door die wijziging wordt geschaad, daarvoor naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid moet wijken.

De kantonrechter oordeelt na een belangenafweging dat de werkgever de arbeidsvoorwaarde betreffende de salarisverhoging eenzijdig mocht wijzigen. Voor het beperken van de vakantiedagen geldt dat niet.

Na een door werkgever gegeven verbod af te reizen naar een ‘code oranje’ land, reist werknemer alsnog af naar Polen. Hierop wordt hij op staande voet ontslagen. Werknemer had zeker geen vlekkeloos dienstverband; hij ontving eerder al verschillende officiële waarschuwingen voor andere incidenten. Dit gegeven, in combinatie met zijn reis naar Polen, bleek voldoende om een ontslag op staande voet stand te laten houden.

De rechtbank Limburg wijst op 21 april 2021 een loonvordering in kort geding af van een werknemer die op staande voet werd ontslagen omdat hij de verkeerde overledene heeft gecremeerd. Bij deze crematie was geen tweede werknemer ingeschakeld, wat volgens de protocollen verplicht is. De werknemer is ontslagen. Hij vordert loondoorbetaling in kort geding. De werknemer stelt dat er wegens drukte vaker geen tweede werknemer aanwezig is bij een crematie, maar het tegendeel wordt gesteld door vele collega’s en het uitvaartbedrijf. De rechter wijst de loonvordering af.

De Hoge Raad heeft zich op 16 april 2021 uitgelaten over ontslag op staande voet van een werknemer die te laat terugkeerde van vakantie. De werknemer had verlof aangevraagd, dat door de werkgeefster deels werd geweigerd. De werknemer was nog op vakantie toen zijn toegekende verlof eindigde. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat het hof ten onrechte de vraag of werkgeefster de verlofaanvraag gedeeltelijk heeft mogen weigeren, irrelevant heeft geacht voor de beoordeling van de aard en ernst van de dringende reden.

In eerste aanleg is de Mecanoo veroordeeld tot betaling van een billijke vergoeding van € 300.445,50 bruto aan haar werknemer vanwege ernstig verwijtbaar handelen. De werkgever is daartegen in hoger beroep gegaan.

Het hof oordeelt dat van ernstige verwijtbaarheid zijdens Mecanoo geen sprake is. Daarmee is aan werknemer dus ten onrechte een billijke vergoeding toegekend. Het hof veroordeelt werknemer tot terugbetaling van de door Mecanoo betaalde billijke vergoeding. In dit blog bespreken wij de uitspraak van het Gerechtshof Den Haag.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (hierna: ‘EHRM’) heeft zich op donderdag 8 april 2021 uitgelaten over een vaccinatieplicht voor kinderen in Tsjechië. Het EHRM toetst of sprake is van een ontoelaatbare inbreuk op artikel 8 EVRM. Een nationale vaccinatieplicht is in dit geval gerechtvaardigd vanwege het gezondheidsrisico en het belang van bescherming van kleine kinderen. In deze blog wordt ingegaan op de implicaties van de uitspraak voor de op handen zijnde vaccinatiecampagne tegen Covid-19.

Na twintig jaar dienstverband vervalt de functie van werkneemster. Haar werkgever doet verschillende pogingen om werkneemster te herplaatsen in andere functies. Werkgever komt ook aan haar bezwaar tegemoet dat zij alleen in ploegendiensten wil werken. Werkneemster weigert iedere aangeboden functie. Het Hof oordeelt dat de aangeboden functies passend waren waardoor werkneemster ernstig verwijtbaar heeft gehandeld en haar recht op transitievergoeding kwijt raakt.

In kort geding heeft de rechter geoordeeld dat de werkgever in de gegeven omstandigheden de werknemer de toegang tot de werkvloer mocht ontzeggen en tevens zijn loon mocht opschorten omdat hij weigerde een mondkapje te dragen (zie hierover ons eerdere blog). In deze bijdrage bespreken wij de uitspraak van de kantonrechter ten aanzien van het ontbindingsverzoek van de werkgever. De kantonrechter ontbindt de arbeidsovereenkomst op grond van een verstoorde arbeidsrelatie (g-grond) en kent aan de werknemer, naast de wettelijke transitievergoeding, een billijke vergoeding van € 3.000 toe.

Werknemer heeft zelf op enig moment zijn arbeidsovereenkomst opgezegd. Hoewel het dienstverband binnen zes maanden weer wordt voortgezet, oordeelt de kantonrechter dat de werkgeefster na ontbinding van het tweede dienstverband geen transitievergoeding verschuldigd is over het eerste dienstverband. Daarmee wijkt de kantonrechter af van de tekst van de wet.